Het bijzondere van opstellingenwerk is dat je via de vraag waar iemand mee komt, kijkt naar het totale systeem waar deze mee verbonden is. Dat kan zijn het huidige gezin, de familie van herkomst, het werk maar ook zijn of haar relatie tot een chronische ziekte of andere ingrijpende aandoening.
Opstellingen kunnen verhelderende en bevrijdende inzichten geven voor mensen die worstelen met terugkerende patronen, relatieproblemen, spanningen of verstoringen ervaren in hun relatie naar een of meerdere van hun kinderen, hun ouders of broers en zussen. Maar ook vragen over onverklaarbare gevoelens als woede, verdriet, hang naar de dood of verslavende middelen kunnen beter begrepen worden vanuit een opstelling.
Familieopstellingen
Dit is een methode, ontwikkeld door Bert Hellinger, die ons zonder veel woorden laat zien welke plek we in ons huidige gezin of onze familie van herkomst innemen. Soms ben je onbewust verbonden met iemand die omgekomen is in voorgaande generaties, draag je een last mee van iemand anders of zit je verstrikt in een familieconflict. Opstellingen helpen om deze verborgen of halfbewuste verbanden inzichtelijk te maken en bieden ons mogelijke wegen om ons op een liefdevolle manier los te maken uit deze verstrikking.
Ziekte- en symptoomopstellingen
Worden gebruikt om vanuit systemisch perspectief te kijken hoe je je verhoudt tot een ernstige ziekte of chronische aandoening en welke dynamieken hiermee verbonden zijn. Dit kan je inzicht geven in het grotere geheel waarin jij en je ziekte een plek hebben en waarin je kunt onderzoeken hoe je je het best kunt verhouden tot haar. Dit biedt over het algemeen een diepe rust en een betere relatie met de dierbaren om je heen. Soms treedt er ook een fysieke verbetering op na een opstelling.
Ziekte- en symptoomopstellingen kunnen prima gedaan worden naast een medische behandeling, maar dienen niet als een vervanging daarvan.
Hoe werkt het?
Het verhaal achter de vraag wil graag tot leven komen…
Dat kan door het neer te zetten. Daarbij maken wij, in een individuele setting, gebruik van houten figuren of sjablonen. Je kiest iemand voor je vader, moeder, opa, oma, broer, werkgever, collega’s, ziekte… en jezelf. Die stel je op ten opzichte van elkaar ergens in de ruimte. En dan laten we de mensen uit het verhaal zelf vertellen. Hoe ze zich voelen, tot wie ze zich aangetrokken voelen of door wie ze zich juist afgewezen voelen. Eerst zal zichtbaar worden hoe het is, waar de levensenergie gestokt is, hoe mensen binnen het systeem verstrikt zitten. Waar mensen buitengesloten worden. Waar mensen verbonden zijn met overledenen, waar kinderen of abortussen geen plek hebben gekregen binnen het systeem. Waar kinderen een plaats innemen die geen plaats is die voor een kind bedoeld is, waar de ordening niet klopt, etc.
Van daaruit kun je kijken wat dit systeem nodig heeft om in beweging te komen. Welke stappen nodig zijn om de verstrikkingen op te laten lossen, zodat de liefde weer kan gaan stromen binnen dit geheel. Vaak hoef je alleen maar naar het verhaal te luisteren en te kijken vanuit je hart en te voelen waar een emotie opkomt die nooit uiting heeft kunnen krijgen. Waar iets uitgesproken moet worden wat nooit gezegd is, of dat geheimen aan het licht willen komen die altijd verborgen zijn gebleven. Deze verlossende emoties en of uitspraken geven vaak heel veel rust in het systeem.
Een praktijkvoorbeeld.
Iemand zoekt hulp bij ons omdat hij al zijn hele leven worstelt met een gevoel alsof hij er niet mag zijn. Door vreselijk zijn best te doen en het vooral iedereen naar de zin maken, probeert hij dit gevoel voortdurend te compenseren. Dat leeft zwaar en af en toe zakt hij weg in een depressie.
Toen deze meneer zijn gezin van herkomst had opgesteld, werd duidelijk dat we nog een generatie verder moesten zoeken. Hij was erg verbonden met zijn vader, een onzekere dienstbare man die heel erg gericht was op de wereld om zich heen.
Toen we achter zijn vader zijn opa en oma opstelden, kwam er meer spanning in de opstelling. Opa draaide weg en oma vermeed contact met haar zoon. Er kwam een vreemde spanning in het systeem, alsof iemand niet gezien mocht worden terwijl hij overduidelijk aanwezig was.
Met schroom hebben we hem in het veld gezet. Een andere man. Oma haar hart ging gelijk open, de liefde begon te stromen. Deze man was verbonden met de jongen. Het was hun zoon, een buitenechtelijk kind.
Het in beeld brengen van deze man die zijn opa blijkt te zijn, werkte zo bevrijdend, daardoor viel er zoveel op zijn plek, waardoor hij eindelijk het gevoel had dat hij er mocht zijn.