Anders bekeken…

Ik ga naar buiten. Zoek rust en ruimte want mijn hoofd zit vol met verhalen, indrukken, gedachten.

Ik loop de landweg vlak achter ons huis op. De weidsheid in met het geluid van schaterende ganzen in de verte.

Wat heerlijk, even los van de hectiek en de drukte die we in ons dagelijks leven creëren.

Plots buigt mijn hoofd zich als vanzelf voorover.

Ik sta met mijn hoofd tussen mijn benen en aanschouw op die manier de wereld op zijn kop.

Langzaam loopt mijn volle hoofd leeg.

Verbaasd kijk ik om mij heen. Grappig. Wat ziet de wereld er zo anders uit. Vlak boven mij het pad wat het grauwe land doorkruist. En het lijkt wel of ik in de wolken sta.

Gevoel van tijd verdwijnt. Alsof ik even loskom uit alles waar ik in vast zat.

Plots schrik ik op uit deze trance door een tractor die in volle vaart aan komt rijden met achter zich een kar vol stront.

Tussen mijn benen door kijk ik naar hem op.

De chauffeur kijkt geïrriteerd en geeft gas terwijl hij remt.

Tot mijn verbazing blijft mijn lichaam bewegingsloos staan.

Alleen mijn rechterhand beweegt tussen mijn benen door tot naast mijn hoofd en zwaait.

Op mijn gezicht verschijnt een glimlach, als een bloem die opengaat.

Ik zie de vertwijfeling in zijn ogen, die is gek, maar dan in dat ene moment lijkt het wel dat ook hij ontdooit, loskomt van waar hij in vast zit.

Ook op zijn gezicht verschijnt een glimlach.

Samen lachen we en hebben contact.

Het duurt maar even. Maar even is tijdloos.

Dan stap ik aan de kant. Hij rijdt verder, maar rustiger dan daarvoor.

Ik loop verder, maar veel opener dan daarvoor.

De wereld lijkt ineens mooier, de geluiden intenser en de zon laat zich spontaan zien.

Hoe eenvoudig.

Door even anders te kijken, kan ineens alles veranderen.